Przygoda z hodowlą zaczęła się kilka lat temu, ale pasja do owczarków jest z nami kiedy to w naszych domach pojawiły się pierwsze psiaki tej rasy. u mnie była to wilczasta suczka linii użytkowej. u męża z kolei były to krótkowłose eksteriery. Wcześniejsze psy linii eksterierowej w moim domu rodzinnym były towarzyszami zabaw i życia codziennego m.in. Cezar którego z racji wieku nie pamiętam już tak dobrze ale nie sposób zapomnieć jego gabarytów i długiego, majestatycznego włosa, który wtedy był uznawany za “wadę” oraz Astora, który na tamte czasy jako ten "wielki, czarny, straszny" pies budził ogromny respekt ale tylko swoim wyglądem ... być może dlatego tak zapadł mi w pamięć...

​

Wilczasta indywidualistka, "pracuś" Aksa rozpaliła miłość do owczarków u mnie, która trwa do dziś. Mocna, masywna, inteligentna, wierna ... Nie sposób opisać więzi, która łączyła ją z domownikami. Suczka, która ze szkółki policyjnej trafiła do naszego domu i udowodniła, że stare powiedzonko "gena nie wydłubiesz" w przypadku linii użytkowych sprawdza się idealnie ... niestety czas biegł nieubłaganie i w 2007 roku pożegnaliśmy naszą przyjaciółkę którą odebrał nam nowotwór kości. Pustka którą zostawiła była rozdzierająca, wiedzieliśmy, że żaden kolejny psiak jej nie zastąpi ale jedynie pomoże wypełnić to co Aksa ze sobą zabrała... i tak w moim domu rodzinnym pojawiła się (większością głosów domowników) również “Aksa” - tym razem linia eksterierowa z krótkim włosem. Od niej zaczeła się świadoma praca z psem, opieka, żywienie, pielęgnacja, przypadłości zdrowotne typowe dla rasy i nauka która do najprostszych nie należała. Miałyśmy swoje wzloty i upadki a fachowa wiedza dot. treningów z posłuszeństwa opierała się jedynie na książkach i własnym doświadczeniu ... tak tak, Youtube dopiero zaczkował,  witryna "google" jest ode mnie młodsza a puszczenie wtedy nastolatki samej z prawie 40kg psem na drugi koniec polski niestety nie był trafionym pomysłem przedstawionym rodzinie... Kolejne 11 lat zleciało i nastała pora niestety znowu pożegnać najlepszą przyjaciółkę, którą zabrał nam wiek. Minęło kilka lat i mimo własnego domu, dzieci, przepięknego miejsca w którym mieszkamy, zarówno mi jak i mężowi, którego również całe dotychczasowe życie płynęło między owczarkami - to czegoś nam brakowało a decyzja o kupnie psiaka była odkładana ...​

Aż do 2021 roku kiedy w naszym domu pojawiła się mała czarna kuleczka - Cleo Black Furies... Żeby nie było wątpliwości, to nie ja ją wybrałam - to ona wybrała nas!...a w szczególności moją starszą córkę Marlenkę, ja akurat głaskałam i analizowałam innego malucha kiedy kawałek dalej mały czarny węgielek wpatrzony w moje dziecko jak w milion dolarów nie odrywa od niej wzroku - przepadłam, wiedziałam że nie będzie to przypadek i nie mogłam postąpić inaczej niż dyktowało mi serce... i takim sposobem 10 maja 2021 roku mała Cleo przekroczyła próg naszego domu i została pełnoprawnym członkiem naszej rodziny zaczynając z nami to o czym marzyliśmy od dawna :)